de Wilck op 18 maart 2017Zaterdagmorgen 05:45 en ik word door de wekker op een hardhandige manier gewekt. Koffie zetten, slaap uit de ogen wassen en aankleden. Als ik tegen 06:30 buitenkom ben ik blij dat ik er voor heb gekozen winddichte kleding aan te doen. Mede natuurkieker Hans opgehaald en vol goede moed richting de 'Wilck'. 1 van de gebieden die we als groep hebben uitgekozen voor ons project 'Parels van wijk en wouden' Aangekomen bij het vogelkijkscherm worden we opgewacht door Ellen, Jordan en Theo. Koffie? Nou graag! Enigzins vreemd is om te ontdekken dat er bij het vogelkijkscherm een picknicktafel staat. Op zich niet vreemd maar wel aan de voorzijde van het vogelkijkscherm.. Je zult als vogelaar al een aantal uren achter het scherm staan te wachten op die ene bijzondere vogel en dan besluiten een aantal andere 'vreemde' vogels te gaan picknicken.. Op dit tijstip en met deze wind bleef ons dat bespaard. Wat een week eerder nog niet mocht, door aanwezigheid van de kleine zwaan, was nu toegestaan en dus door het hek de polder in. We hoorden al snel de zo bekende roep van de grutto en dan is het opstaan om 06:45 al heel snel vergeten. Zoals zo vaak hoor je ze goed maar is het lastig om ze te fotograferen. Ze vliegen hoog in de lucht of zijn op redelijke afstand aan het fourageren en zelfs voor de natuurkiekers met de hele lange lenzen op de camera lukt het niet. Dan toch maar die andere tak in de natuurfotografie waar meerdere natuurkiekers zich verder in willen bekwamen.. het landschap vastleggen. Dat laat je op een heel andere manier naar je omgeving kijken want horizontaal, vertikaal de diagonalen worden ineens heel belangrijk. Belangrijk om de nodige diepte in je foto's te krijgen.
Een keer verkend en dan nodigd de Wilck uit om terug te komen. Dat gaat zeker gebeuren maar dan op een dag dat de atmosfeer wat vriendelijker aanvoelt en de ochtend, of avond, zon deze polder overgiet met mooi licht.